هفته پیش یعنی اواخر دیماه 89 به روستا رفته بودم هوا بشدت سرد بود واز طرفی هم بشدت برف میبارید به منزل بستگان سرزدم تا از نزدیک احوالشان را جویا شوم چیزی که برایم جالب بود اکثرا برای گرم کردن خودبه کرسی هیزمی پناه برده بودند ودیگر ازکرسی برقی و بخاری های برقی ونفتی خبری نبود.در هرمنزل جهت روشنائی فقط 2یا3لامپ آنهم از نوع کم مصرف روشن بود .هیزم تا چندی پیش که ارزش نداشت اکنون برای خود قیمتی پیدا کرده خانواده های پرجمعیت برای پس انداز یارانه ها صرفه جوئی می کنند وخانواده های کم جمعیت ویک نفره برای اینکه هزینه انرژی بیشتر از مبلغ واریزی یارانه نشود صرفه جوئی میکنند .با توجه به اینکه جمعیت خانواده چه یک نفر باشد چه ده نفر انرژی یکسانی مصرف میشود لذا پول یارانه فقط برای خانواده های 3-4نفر به بالا مفید است وپیرزنها وپیرمردها که توان صرفه جوئی ندارند پول یارانه را به اضافه یه چیزی بیشترباید هزینه انرژی کنند. از همه مهمتر رفت وآمدهای روستائیان به شهر وبالعکس تحت تاثیر قیمت سوخت خودروها بسیار ضعیف شده چه آنهائی که خود وسیله دارند وچه آنهائی که با وسیله عمومی مسافرت میکنند ترجیح میدهند از جای خود تکان نخورند.درهرصورت اوضاع بوجود آمده آدم را یاد گذشته میاندازد.نقل ونبات محفل ها وشب نشینی ها هم بجای شاهنامه وداستانهای اصیل ایرانی بحث شیرین یارانه است.قضاوت با خودتان
